Leon Barciszewski (1883-1939) - Prezydent Bydgoszczy

Leon Barciszewski urodzony 10 maja 1883 we wsi Tulce w Wielkopolsce.
W latach 1914-1920 współwydawca "Dziennika Berlińskiego", organu wychodźstwa polskiego w Niemczech a w 1920-1925 był konsulem II RP w Essen.
Później przeniósł się do Gniezna. Tam najpierw objął stanowisko burmistrza, później prezydenta.
Od września 1932 roku piastował urząd prezydenta w ponad 120-tysięcznej Bydgoszczy.
Prezydent Barciszewski przyczynił się do rozwoju wszystkich przedsiębiorstw komunalnych, sprawił, że liczba bezrobotnych w mieście spadła z 12 tyś. w 1932 roku do 7 tyś. w roku 1939, rozbudowano miejską elektrownie i gazownie, rozszerzono sieć wodociągowa i kanalizacyjną, przebudowano rzeźnię i halę targową.
Z jego inicjatywy w październiku 1936 roku ruszyła w Bydgoszczy miejska komunikacja autobusowa.
Po wybuchu II wojny światowej Barciszewski opuścił miasto i udał się z rodziną do Lwowa. Przebywając w tym mieście dowiedział się, że jest oskarżony przez Niemców o defraudację pieniędzy z miejskiej kasy i o wydanie polecenia zastosowaniu represji wobec mniejszości niemieckiej. Będąc niewinny i przekonany, ze to tylko nie porozumienie postanowił wrócić do Bydgoszczy i stawić czoła oszczerstwom.
Tak też uczynił.
Został natychmiast aresztowany i zamordowany przez Niemców w ramach represji po „krwawej niedzieli” 11 listopada 1939 roku.

Historycy piszą, że był "niewątpliwie najwybitniejszym prezydentem Bydgoszczy międzywojennej"

Sklep - "Specjalny Magazyn Wypraw" 1924

19.03.1924 roku Józefa Pilaczyńskiego otworzył sklep z materiałami bławatnymi, który nazywał się: "Specjalny Magazyn Wypraw". Sklep mieścił się na ul. Gdańskiej 14 w Bydgoszczy zaraz przy hotelu "Pod Orłem".
W 1928 roku Józef Pilaczyński rozbudował część przemysłową firmy, tworząc czyszczalnie i sortownię pierza, wytwórnię waty oraz fabrykę bielizny, kołder watowych i puchowych. Przeniósł ją na ulicę Pomorską 10.
W grudniu 1936 roku nad sklepem u Pilaczyńskiego właśnie pojawił się pierwszy w Bydgoszczy neon świetlny. W 1939 roku kupiec zatrudniał 60 pracowników. W czasie wojny sklep przeszedł w ręce okupanta.

Fabryka obuwia "MINERWA" 1922

Na ceglanej ścianie kamienicy, która mieści się na ulicy Chrobrego 11 do dziś pozostał szyld (reklama) fabryki:

FABRYKA OBUWIA ,,MINERWA" TELEFON 1173

Spółka zawiązana przez Józefa Tucholskiego oraz Bernarda Sigurskiego zaczęła działać w 1922 roku.
W 1937 roku Józef Tucholski stał się wyłącznym właścicielem zakładu i zaczął jego rozbudowę do wybuchu wojny bo we wrześniu 1939 roku fabryka przeszła pod zarząd niemiecki.
,,Minerwa" w przedwojennej Bydgoszczy dobrze prosperowała, była firmą średniej wielkości gdzie produkowano 400 par butów dziennie.
Po wojnie fabrykę szybko przejęło Zjednoczenie Przemysłu Skórzanego. ( Fabryczkę "Minerwa" włączono w skład znacjonalizowanych w tym czasie, potężnych zakładów skórzanych "Leo"zaś później przemianowane zostały na "Kobrę" i pod tą nazwą działały aż do bankructwa w latach 90). Do 1955 roku ,,Minerwa" produkowała buty.

Legenda bydgoska - Pan Twardowski

W roku pańskim 1560, w piękny majowy dzień na Starym Rynku zgromadził się ogromny tłum, wszyscy byli podnieceni, ale nie bardzo wiedzieli co się ma wydarzyć. Nawet pan burmistrz, ze złotym łańcu­chem na szyi, się zjawił, widać dostojnego gościa powitać przybył. Nagle powstała ogromna wrzawa, Jedzie! Jedzie! krzyczano. Patrzą ludziska, a tu ulicą Mostową na pięknym kogucie, w złote pióra strojnym, jedzie Pan Twardowski. Wjechał na Rynek, koguta zatrzymał, aż złote iskry się posypały. Zsiadłszy z pięknego ptaka, pokłon oddał burmistrzowi, który z kolei czarnoksiężnika dukatami obdarzył i szczęśliwego pobytu w mieście życzył.

Tymczasem wierny sługa Twardowskiego, Maciek i bydgoski diabełek Węgliszek smutki ludzkie zbierali i obiecali mistrzowi je przedłożyć. Długi czas mistrz w Bydgoszczy ludzi leczył, zwierzęta uzdrawiał oraz wiele czarów wykonał, biorąc za to obfitą zapłatę.

Nawet pan burmistrz do Twardowskiego się zwrócił z prośbą o pomoc w nieszczęściu. Mistrz wysłuchawszy skarg siwego już pana, dowiedział się, że w jego mieszkaniu kusi, a w nocy to i trzaski bywają, okropny rumot się czyni i śpiew w komnatach słychać. Twardowski, aby się o tym przekonać, u burmistrza w domu zamieszkał przez trzy tygodnie, ale nic nie kusiło. Twardowski przyrzekł burmistrzowi, że po jego odjeździe z Bydgoszczy już kusić nie będzie. Po wielu zabiegach Twardowski odmłodził burmistrza, tak, że jego młoda żona dopiero po dłuższej rozmowie męża poznała. I odtąd w domu pana burmistrza panował spokój, kusidła i duchy się wyniosły.

Na cześć wizyty Pana Twardowskiego w Bydgoszczy przygotowano jego figurę, która pojawia się w oknie jednej z kamienic na Starym Rynku, codziennie o godzinie 13:13 oraz 21:13. Pan Twardowski punktualnie w akompaniamencie specjalnie na tę okazję skomponowanej muzyce wychodzi ukłonić się zebranym, pomachać do nich i złowieszczo śmiejąc się, skrywa się w swoim oknie.

Historia Bydgoszczy

Bydgoszcz w XVw.
1.Zamek 2.kosciół św. Idziego 3.Fara 4.Ratusz 5.Brama Gdańska 6.BramaKujawska (Toruńska) 7.Brama Poznańska 8.Klasztor Karmelitów 9.Szpital św. Ducha
A.cmentarz B.młyn C.łaźnia D.spichlerze E.przystań rzeczna F.tartak G.most H.jaz I.Palisada J. granice miasta


Bydgoszcz narodziła się u zbiegu dzisiejszych ulic Przy Zamczysku i Grodzkiej, na niewielkiej, nie istniejącej już wyspie oblanej wodami Brdy.
W XI w. stał tam niewielki, drewniany gród do którego przylgnęła nazwa "Bydgoszcz".
Wcześniejszą genezę ma osada i zbudowany w XII w. romański kościół pw. św. Idziego. Obecność romańskiego kościoła świadczy o wczesnym zasiedleniu i znaczeniu osady na Szlaku bursztynowym.
19 kwietnia 1346 roku król Polski, Kazimierz Wielki, nadaje Bydgoszczy prawa miejskie.

Na rok 1347 datowana jest budowa zamku bydgoskiego. Była to murowana warownia o dwóch wieżach, w tym jednej wieży bramnej. Znajdowała się nad brzegiem Brdy, przy zbiegu dzisiejszych ulic Grodzkiej i Przy Zamczysku.

W roku 1398 Bydgoszcz zostaje zdobyta przez Krzyżaków, lecz natychmiast przybywa z odsieczą Władysław Jagiełło. Po tej napaści mury okrążające miasto zostały wzmocnione.

Pod koniec XVI w. Bydgoszcz należała do 8 największych miast w Koronie, mających ponad 10 tys. mieszkańców. Za panowania Zygmunta III Wazy zbudowano u nas mennice.
W okresie wojen szwedzkich miasto zostało poważnie zniszczone i wyludnione.
Po I rozbiorze Polski Bydgoszcz znalazła się pod zaborem Pruskim.

Budowa Kanału Bydgoskiego 1773-74 ułatwiła spław zboża i drzewa z obszarów zajętych przez Prusy, przywróciła miastu jego znaczenie, przekształcając je w ośrodek komunikacyjny i przemysłowy.

Na mocy traktatu wersalskiego miasto Bydgoszcz - dnia 20 I 1920 powróciło do Polski.
W okresie międzywojennym miasto rozwinęło się pod względem przemysłowym, w dużej mierze w związku z budową linii kolejowych (Bydgoszcz - Gdynia i Górny Śląsk - Gdynia).

5 września 1939 wkraczają tu wojska niemieckie. Po wkroczeniu Niemców następują czasy terroru, publiczne egzekucje tysięcy ludzi, przede wszystkim inteligencji polskiej, i wywózki w głąb Rzeszy. Szacuje się, że podczas wojny łącznie zginęło 36 tys. bydgoszczan. Miasto wyzwolone zostaje 26 stycznia 1945.
Do 1954 roku miasto było siedzibą wiejskiej gminy Bydgoszcz. W 1973 włączono do Bydgoszczy pobliskie miasto Fordon.